عیـــــــــــــــدانه

بهار میرسد، نگاه کن!

بهار میرسد، نگاه کن!

بیا ما هم شکوفه دهیم...

نگاه های تمام قدسیان به ماست!

نیک بنگر که خالق عشق چگونه خلقت خویش را به نظاره نشسته و بر ما لبخند می زند!!!

 فرشته ی من...

بهار نزدیک است!

آمده ام تا پیش از نوروز به تو احساسم را عیدانه دهم!

عشقم را...

وجودم را...

لبخندم را...

میخواهم حرارت زندگی را با تو تا همیشه شریک شوم!

 رویای من...

بهار نزدیک است!

بیا دوباره در هم متولد شویم...

باهم...

عاشق...

مست...

شیدا...

بیا نفس نفس سلام زندگی را با هم شریک باشیم!

لحظه لحظه...

بیا زندگی کنیم!

با اشتیاق...

بهترین من...

لبخند را تا ابد بر لبانت ماندنی کن!

شوق را در چشمانت جاودان!

ایمان را در قلبت بی نهایت!

امید را در وجودت زنده!

 شیرین من...

شیرینی زندگانیم بمان!

بوسه بارانم کن در شکوفه باران بهار...

و من نیز در زیر لطافت و نرمی آفتاب بهاری،

در میان نرمی گلبرگ های معطر،

رها در دستان نسیم،

بر بال فرشته ها...

در روبروی نگاه های عاشق پروردگار خالق عشق...

بوسه بارانت خواهم کرد!

 دنیای من...

ای که تمام زندگی منی...

ای که هوای نفس کشیدنی مرا و قدرتی برای قلبم تا استوار بتپد...

تو که پادشاه روح و قلب منی...

تاجدار و با عظمت...

در اوج و بی تکلف...

تو که انعکاس تصویر وجود خدایی در دیدگان من!

خدایی که خویشتن را در عشق تصویر می کند...

تو که لبریز از حضور پروردگار روشنایی هایی در روشنایی آسمان زندگیم...

تو که حرمت و قداست قدمهای عشقی بر خاک وجودم...

 مه پاره ی من...

بهار نزدیک است...

آغوش بگشا!

میخواهم در آغوش گرمت دوباره زنده شوم!

میخواهم با تو بال بگشایم...

برخیزم...

پرواز کنم...

 همساز من!

همراز من...

هم مسیر قدمهای عاشقانه ام...

در این پرواز روحانی،

در این سفر بی نهایت،

تا مقصد ملکوت،

تا بی نهایت عشق...

با من همسفر بمان و بدان که...

بی کرانه دوستت دارم!!!