بچه بادومه، دندونش مغز بادوم!

قبل از هر چیز،  از دوستان گلم که توی کامنت ها اظهار محبت کرده بودند ممنونم و واقعا به داشتن تک تکتون به خودم می بالم و خیلی عذر می خواهم که نگرانتون کردم.

این مدت به خاطر شرایط موجود اوضاع روحیم خیلی بهم ریخته بود به عوضش اومدم که خبر خوبی رو بدم: اولین دندون علی امروز درست در هفت ماه و نیمگی درآمد. هورررررررررررررررررررا. دندون پیشین سمت چپ فک پایین امروز لثه رو شکافت و جوانه زد. دلم می خواست ترس از میکرب نبود و یک دل سیر، دندونش روبوس می کردم!

تو این مدت  لثه های خوشگلش یه کم متورم شده بود اما از دندون خبری نبود. آب دهانش زیاد شده و تمایلش به گاز گرفتن انگشتان ما نشان از دندونهایی می داد که تو راهن اما هنوز نرسیدن. بخاطر خارش لثه هاش خیلی اذیت شد و حسابی بهانه میگرفت . وقتی لثه هاش رو ماساژ میدم احساس میکنم که یه ذره آروم میشه.هویج دستش دادم جوونه پیاز ولی زیاد تحویلشون نمی گرفت .امروز وقتی داشتم بهش آب میدادم متوجه صداهایی شدم گوشامو تیز کردم دیدم بعلههههه صدای برخورد یک الماس درخشان با بلور لیوان . مبارک باشه  فندق کوچولوی من

 دعاهای دندانی:

الهی سی و دو دندان اصلیت درآید و آنقدر پیر شوی که دوباره دندان در بیاوری!الهی فرم و ردیفی و جنس دندانهایت نه به من برود و نه به بابایی بلکه به خاله سمیه برود و همیشه سالم باشد.الهی دندانهای دیگرت نیز به زودی و بی درد و بی دردسر درآیند و حالش را ببریم!

(کلا هر مادری هر چقدر هم که داعیه روشنفکری داشته باشد، در برخورد با یک سری از اتفاقات خوشایند در مورد بچه اش آنقدر ذوق می کند که کمی تا قسمتی پیرو مکتب شنگولیسم می شود که بندهای این دعا از مضامین بارز همین سندرم شنگولیسم مادرانه است!)

یوووووووووووووووووووووهو. بازم یادم افتاد که بچه م دندون درآورده، ذوقمرگ شدم!!!!!!!!(در اولین فرصت از نیشهای خوشملش عکس می گیرم البته اگه وروجک بذاره)

توضیحات:

عنوان این پست تحریف شده  همون ضرب المثل معروف "بچه بادومه ، نوه مغز بادوم" با عرض معذرت از صاحبان این ضرب المثل من اعتقادی ندارم به این موضوع آخه بچه از پوست و خون خود آدمه و حتما عزیزتره